विरह

 जीर्ण कटू स्मृतींना

आता तरी तू विसरून जा

माझ्या हळव्या भावनांना

अस्ताव्यस्त तू पसरून जा

बोलली नाहीस तरी

नयनबानान अंतःकरण छेदून जा

माझ्या हृदयातील तुझीच प्रतिमा

तू तुझ्या नयनतीराने भेदून जा

चार भिंतीतील जीवनाला

तू कायमच मुक्त करून जा

तुझी पुसटशी आठवण

तू माझ्या हृदयावर कोरून जा

ईश्वराने जोडलेली नाती

तू आता तोडून जा

माझी डळमळती जीवननौका

तू तुझ्या हाताने मोडून जा

फुल उमलण्यापूर्वीच कळीच्या अवस्थेत

तू कुणाकुणातरी खुडून जा

माझ्या सागरासमान दुःखात

तू काही क्षण बुडून जा

दूर दूर जाताना तरी

एकदा आपल्या गावाचं क्षितिज पाहून जा

आपल्या गावाचं क्षितिज पाहून जा

अजय कुलकर्णी सात्रेकर बीड